Negocjacje prowadzone między pracodawcą, grupą pracodawców, organizacjami pracodawców a wybranymi przedstawicielami pracowników. Są one prowadzone w celu ustalenia warunków pracy i zatrudnienia oraz ułożenia stosunków pomiędzy pracodawcami a pracownikami lub ich organizacjami. W negocjacjach zbiorowych biorą często udział niezależni eksperci lub na przykład przedstawiciele rządu. Zakres zagadnień objętych procedurą negocjacji zbiorowych, strony uprawnione do ich prowadzenia, przebieg rokowań są regulowane przez prawo. Zalety negocjacji prowadzonych przez zespól. Mogą wziąć w nich udział ludzie o rożnym przygotowaniu merytorycznym, którzy uściślą fakty. W grupie można sumować opinie kilku członków.  Można oceniać i planować. Można wystąpić z szerokim sprzeciwem. Wady negocjacji zbiorowych: Oponent może doprowadzić do braku zgody pomiędzy członkami drugiego zespołu, pozwalając wypowiedzieć się każdemu z członków zespołu przeciwnego lub pytając o zdanie przypadkowo do niego dołączonego członka grupy. Stąd konieczność ustalenia przed negocjacjami sygnałów, przy pomocy których dany zespól będzie się porozumiewał np. zdjęcie okularów. Każdy z członków zespołu musi posiadać przydzielone role czy zadania np. obserwacja konkretnej osoby ze strony przeciwnej. Najczęstszą formą negocjacji zbiorowych są rokowania na szczeblu przedsiębiorstwa, mogą być też prowadzone na poziomie branży, działu gospodarki lub ogólnokrajowym.