W ciągu ostatnich kilku lat nastąpiły zwolnienia grupowe, zarówno w firmach korporacyjnych jak też w średnich i małych przedsiębiorstwach. Pomimo szczególnej uwagi, jaką w procesach ograniczania zatrudnienia przykładali pracodawcy do eliminowania elementu dyskryminacji wiekowej zwalnianych pracowników, w znaczącej proporcji zwolnieniom grupowym podlegają pracownicy powyżej 45 roku życia. To nie przypadek, tylko przemyślane i strategiczne decyzje, szczególnie w korporacjach. Głównym powodem jest zmniejszenie kosztów pracy z jednoczesnym pozbyciem się pracowników, którzy z racji doświadczenia uodpornili się nieco na manipulację przez przełożonych i nieskuteczne wewnętrzne procedury motywacyjne. Niejednokrotnie po pewnym czasie, w miejsce zlikwidowanych rzekomo stanowisk pracy, pojawiają się nowe o innej nazwie. Na nowe stanowiska przeprowadzana jest rekrutacja młodszych osób. Jako że mają małe doświadczenie, oferowane jest im znacząco mniejsze wynagrodzenie, niż mieli zwolnieni pracownicy. Ponadto utrzymanie pracy przez rekrutowanych pracowników, uzależnione jest jednoznacznie od włączenia się w tzw. „wyścig szczurów”, a na horyzoncie pokazana jest wizja awansu stanowiskowego i finansowego. Tak rozpoczyna się nowy cykl zawodowy pracownika, który mając lat 30 już w okresie próbnym martwi się, że będzie kiedyś w grupie 45 + i podzieli ich los.Pośród rzeszy zwalnianych grupowo pracowników jest przewaga kobiet.Niezależnie od posiadanego wykształcenia, umiejętności, kwalifikacji zawodowych mają one ogromne trudności z pozyskaniem nowej pracy. Długotrwałe niepowodzenia w przeszukiwaniu ofert i wysyłaniu listów aplikacyjnych powodują utratę pewności siebie oraz poczucia własnej wartości.