Zdolność zatrudniania pracowników to możliwość nawiązywania i rozwiązywania stosunków pracy, możliwość zmiany treści stosunku pracy oraz realizowania zobowiązań wypływających ze stosunku pracy. Samo faktyczne zatrudnianie pracowników nie oznacza, że dana jednostka jest pracodawcą.
Zatrudnianie w sensie faktycznym nie decyduje samo przez się o posiadaniu przez dany twór organizacyjny zdolności do nabywania praw i zaciągania zobowiązań z zakresu prawa pracy. Zdolność taką mają jednostki zatrudniające pracowników w sensie prawnym, czyli takie, które są statutowo umocowane do nawiązywania stosunków prawnych. Przymiot pracodawcy mają też takie jednostki organizacyjne, które nie są odrębnymi „samoistnymi” jednostkami, jakimi są np. przedsiębiorstwa czy urzędy, lecz wchodzą w skład tych podmiotów jako ich mniejsze jednostki organizacyjne pod nazwą oddziałów, filii itp. oraz są upoważnione do samodzielnego zatrudniania pracowników. W definicji pracodawcy mieszczą się m.in. takie jednostki organizacyjne, jak: zrzeszenia producentów, komitety społeczne itp., którym nauka prawa cywilnego odmawia zdolności prawnej.  Jeżeli jednostki te zatrudniają pracowników, są pracodawcami w rozumieniu k.p.  Zakład pracy w znaczeniu przedmiotowym: Za pracodawcę nie można uważać zakładu pracy w znaczeniu przedmiotowym, tj. zakładu gospodarczego prowadzonego przez osobę fizyczną. Tego rodzaju jednostki organizacyjne są składnikami majątkowymi, które nie mogą uczestniczyć w obrocie prawnym w oderwaniu od ludzi będących ich właścicielami.